Zeven weken later

Ondertussen zijn we een eindje verder en ben ik al weer even terug in België. De laatste week in Suriname was nog even volop gas geven om alles af te kunnen ronden. Thuiskomen was leuk en niet leuk tegelijk. Leuk om iedereen terug te zien, niet leuk omdat er examens en een tussentijdse jury voor de deur stonden. De jury was een dag na terugkomst, maar gelukkig was er van een jetlag geen sprake (uiteindelijk is er maar vier uur tijdsverschil met Suriname). Al was het best wel lastig om op een kwartier met twee te zeggen wat we nu juist drie maanden gedaan hadden. In Suriname hadden we een eindpresentatie gehouden, maar daar kregen we een uur de tijd om ons verhaal te doen. Met andere woorden er moest drastisch geschrapt worden. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Vervolgens moesten er nog twee taken gemaakt worden voor ik pas echt kon beginnen blokken. Elf (!) vakken (verdeeld over vijf clusters) lagen op mij te wachten, dus ik was al content als ik elke cursus eens bekeken had (en dan nog), met de nodige paniekaanvallen erbij. Hoewel ik besefte dat de kans op een tweede zit zeer groot was, wilde ik dat natuurlijk zo hard mogelijk vermijden. Alle vakken werden erdoor gejaagd op drie weken, telkens op dinsdag of donderdag, met andere woorden 2 examens op een dag was doodnormaal.

Na een paar dagen niksen besloot ik om eens terug op verkenning te gaan naar het Nationaal Archief in Den Haag, waar heel veel archiefmateriaal op mij ligt te wachten. Dat was snel duidelijk. Daarna zijn Koen en ik er even tussenuit geknepen, kwestie van achter vier maanden eens iets samen te doen. Op dit moment heb ik er terug twee dagen archief op zitten, morgen nog een derde dag en daarna zal het wat tussen de soep en de patatten door zijn aangezien ik vanaf volgende week terug les heb. En ondertussen zijn mijn punten ook bekend (wel alleen van de clusters, niet van de afzonderlijke vakken) en kan ik trots zeggen dat ik voor alles geslaagd ben : 12, 13, 14, 14, 15 en 16 heb ik bijeen geraapt, wat ik nooit had durven dromen. Komend semester wachten er nog 6 vakken op mij... en nog die thesis. Maar het komt allemaal goed !

Voltzberg en Raleighvallen

Met wat vertraging, omdat het terug nogal druk was de afgelopen dagen, een verslag van ons tripje naar de Raleighvallen en de Voltzberg.

Dag 1 : Vertrek

Iets over 7 worden we opgepikt met een mini-busje om naar Witagron te gaan, een dorpje aan de Coppenamerivier op vier uur rijden van Paramaribo. Eerst gaat het richting Zanderij voor een korte tussenstop met ontbijt om dan via de bauxietwegen naar Witagron te gaan. Daar stapten we over op een koriaal die ons na 2u30 varen bracht tot op ons eiland aan een stroomversnelling. Onze locatie was super. Een gigantische hut met twee verdiepen waar wij een plekje mochten zoeken om onze hangmat op te hangen, met zicht op de rivier. In de bomen rond het kamp zitten schattige doodskopaapjes. Nadat we geïnstalleerd waren gingen we een wandeling rond het eiland doen waarbij we al te weten kwamen dat het regenwoud echt wel een supermarkt is. De douche in de rivier deed daarna meer dan deugd en de avond werd afgesloten met een optreden van de Raleigh Boyz.

Dag 2 : de Voltzberg

Na een stevig ontbijt vertrokken we richting Voltzberg. Eerst vijf minuutjes met de boot en daarna alles te voet. Om bij de Voltzberg te geraken moesten we eerst ongeveer zeven km door de jungle stappen, wat traag vooruit ging. Veel dieren hebben we helaas niet gezien : een slang en een hoop parasolmieren. Daarna begon de klim van deze granieten bult. Het was best wel vermoeiend, maar het uitzicht op de top maakte alles goed. Na een goede picnic keerden we terug naar het kamp om een plonsje in de rivier te nemen. Bij iedereen was tegen dan de pijp wel uit.

Dag 3 : Moedervallen

Voor de derde dag stond er een kleine wandeling geprogrammeerd naar de moedervallen. Eerst weer vijf minuten met de boot om dan een uurtje te stappen en een prachtig zicht te hebben op de watervallen. Bij het terugkeren werd ik aangeduid tot gids dus daar stond ik dan mooi met een machete te zwaaien. :) De namiddag kon kort samengevat worden : chillen in de stroomversnelling.

Dag 4 : Terug naar de stad

Na het ontbijt was het dan helaas tijd om terug naar huis te gaan met de boot en de bus. 's Avonds zijn we wel nog naar de film geweest : Unstoppable.

Het was een tripje dat echt wel de moeite waard was. Foto's volgen later.

Even rust

De voorbije week was weer ongelofelijk druk. Zaterdag kwamen er nog twee promotoren uit België aan voor begeleiding met het oog op onze eindpresentatie. Zondag hebben we dan eerst de toer van Commewijne gedaan, zodat onze promotoren een beetje wisten waar het over ging. Daarna was het volle bak werken tot aan de eindpresentatie van gisteren waarbij het concept slaap soms doelbewust genegeerd werd. De opkomst was iets minder dan verwacht, maar zeker niet slecht te noemen. We hebben positieve reacties gekregen op onze presentatie en de discussie die achteraf ontstond was ook wel nuttig. Hoewel het werk er nu voor het grootste deel opzit hebben we nog wel wat dingen te doen voor we vertrekken. Morgen moeten Ann en ik uit ons appartementje, het was namelijk voor de laatste week al verhuurd voor wij besloten hadden om naar Suriname te komen. Dus dat wordt straks al onze spullen bijeen zoeken. Daarnaast moeten er nog enkele dingen afgerond worden en moeten we onze presentatie van gisteren nog wat aanpassen voor onze jury als we terug in België zijn. Zondag vertrekken we dan voor vier dagen naar de jungle. Juij !

Nog een weekje gas geven

Onze workshop vrijdag was best wel een succes en Kai, Ann en ik heb hier positieve commentaar over gekregen wat wel leuk was en we hebben onszelf dat weekend beloond met een dagje Colakreek. Toch staat er ons nog een drukke week te wachten en de afgelopen dagen ware ook goed gevuld. Dit alles met onze laatste presentatie in Suriname in het vooruitzicht over exact een week. Kwestie van iedereen hier op de hoogte te houden hoe ons onderzoek hier verlopen is en waar we nu staan. Met andere woorden : werken afgewisseld met afspraken voor nog meer informatie. Maar er staan ons ook leuke dingen te wachten : we hebben namelijk net een tripje gepland naar het binnenland, de Raleighvallen en de Voltzberg zullen we met onze eigen ogen kunnen aanschouwen. Soit, nog een weekje volle bak gas geven en dan nog genieten van de laatste dagen die ons hier nog resten voor we terugkeren naar een diepvries. :)

Werk²

Sinds mijn vorige post is het serieus druk geweest met onze workshop vrijdag in het vooruitzicht en twee weken later onze laatste presentatie hier. Met de regelmaat van de klok hebben we nog afspraken met mensen en af en toe zitten er eens echt zotte dagen tussen. Vrijdag zijn onze projectcoördinatoren Bram en Sigrid hier aangekomen en samen met hen zijn we zaterdag op uitstap geweest naar de plantage Rust en Werk : hier wordt vooral aan veeteelt gedaan maar ook aquacultuur (garnalen). Dit alles onder leiding van dhr. Van Alen. Een kwikke zeventiger die de plantage uitoefent als hobby, want hij heeft een betonbedrijf in de stad. In een aanhangwagen van de tractor hebben we een fractie van zijn plantage gezien en daarna daar een lekkere maaltijd genuttigd. Ergens vorige week ben ik er in geslaagd op zowel photoshop als indesign op mijn mini-laptopje te installeren en tot mijn grote verbazing lukt dat wel aardig. Hoewel photoshoppen op een 10-inch scherm allesbehalve comfortabel is, ben ik er wel in geslaagd om er iets deftigs van te maken : een inplantingsplan overtekenen. En sinds een kwartier is de presentatie voor de workshop min of meer af in indesign. JUIJ.

Maandag was zo één van die zotte dagen. 's Morgens hadden we een afspraak op Mariënburg met een bioloog. Op Mariënburg staan namelijk redelijk wat oude bomen die mee bij het geheel horen, maar onze kennis van tropische bomen is nihil. Dus wat hulp was meer dan welkom. Daarna kwam Kai op het lumineuze idee om onze uitnodiging voor de workshop als een advertentie in de krant te zetten. Iets wat in België niet echt indenkbaar is, niet in het minste om wille van het kostenplaatje, maar voor een goeie 20 euro (nog te delen door zes mensen) staat er een advertentie in de krant. Zo gezegd, zo gedaan. Daarna wilden we nog langs een andere journalist gaan, om hem uit te nodigen voor de workshop, kwestie van Artesis hier nog wat meer naambekendheid te geven. Maar die had het erg druk en stelde voor dat we een paar uur later zouden terugkomen. Dan was er een liveshow (waar we niet op zouden komen) op tv en had hij wat meer tijd. Ondertussen zijn we dan ook iets gaan eten. En dat was ver het beste van wat ik tot nu toe in Suriname heb gegeten : hotpot ofwel fondu op z'n Chinees. Men stelle zich voor een klein gasbekken met daarop een kom met een pikante en een gewone bouillon. Daarrond : rauw vlees, tofu, noedels, champignons, ... Het is de bedoeling dat je die allemaal in de bouillon gooit, even laat koken en dan opeet. Hemels gewoon. Na ons buikje rond gegeten te hebben zijn we dan terug naar het tvstation gekeerd om in het publiek van een nogal amateurisische liveshow terecht te komen : Monday Live op STVS. Daarna was het tijd om huiswaarts te keren.

Ook dinsdag was een zotte dag. 's Morgens zijn we naar SAB geweest : het bedrijf dat hier rum produceert om hun mening eens te horen over ons idee om terug een rumdistilleerderij op Mariënburg neer te zetten. En hun mening was positief, wat wel fijn was. Ze zouden er zelfs met de directeur over praten. Stel je voor. Daarna zijn we nog naar het openluchtmuseum op Nieuw-Amsterdam geweest om daar eens met de directeur te praten. Ik stelde me een man van rond de vijftig voor, maar niets was minder waar. Voor mij stond een jonge kerel, ik schat hem hoogstens dertig. Echt een zalige mens, die uiteindelijk ook wel achter onze ideeën staat. Dus met een smile tot achter onze oren keerden we naar huis terug.

Vandaag was het echt werken geblazen. Er moet nog vanalles in orde gebracht worden tegen vrijdag en aangezien morgen een feestdag (Srefidensi of onafhankelijkheidsdag, 35 jaar zijn ze onafhankelijk) is, vergde het wel wat planning (en bij mij de nodige stress, ja ik ben soms een stresskip) om alles geregeld te krijgen. Vooral als dan de printer in de printshop dan ook nog eens "out of order" is. Maar gelukkig is alles in orde gekomen en zal morgen een knutseldag worden voor mij : kaartjes maken, plannen aan elkaar plakken, ... En over exact vier weken sta ik terug op Belgische bodem. De tijd gaat écht snel voorbij, maar ik val in herhaling. 't Is dan ook wel tijd om in mijn nest te kruipen. Slaapwel !

Productiviteit

De laatste dagen ben ik best wel productief geweest, al zeg ik het zelf. :) De verschillende gebouwen die we moeten beschrijven hebben we onder ons drieën verdeeld, wat ongeveer neerkomt op vijf gebouwen per persoon. Die beschrijvingen zijn nu af (allé nu nog doorsturen naar de promotoren en hopen op positieve commentaar), maar ik moet wel zeggen dat ik het geluk had dat ze allemaal min of meer bij elkaar lagen waardoor we ze al allemaal gezien hebben. Kai en Ann moeten nog een gebouw gaan bezoeken. Nu ben ik volop bezig met het archiefmateriaal dat ik voor het vertrek in Nederland opgezocht, te analyseren en te verwerken. Lees : paleografie à volonté, met af en toe het nodige gelach erbij. Het zijn namelijk vrij gedetailleerde inventarissen van de oudste plantage op Mariënburg met de nodige 'spellingsfouten'. Te beginnen met de beschrijving van het land : een stuk, groot 15 akkers beplant met 6303 coffyboomen oud 10 jaar.

Vervolgens wordt er een gebouw beschreven : Een woonhuys van twee verdiepingen, lang 40 en breet met zijn beide galderijen 30 voeten, staande op een suffisante steenen voed, de balken van vierkant mangrohoud beneffens de koppels aan de geevelende en de balken aan de tweede verdieping, beneffens de andere vierkant houd van matagnie, omslagen met copyplanken, de deuren en vensters van waanen. (Mangro, matagnie, waanen en copy zijn houtsoorten, en ja hout word geschreven als "houd")

Daarna komt de volledige inhoud van de woning aan bod genre : 1 tinne waaterkan, een kist met daarin eenige medicamenten : 1 crom en 1 regte chirurgijns schaar, 1 crom en 1 regte insisie messie (=incisiemesje), 1 kast van waanehoud, ...

En tot slot komen de slaven aan bod : nr. 9. Cimba met een houten been - fl. 50, nr. 10. Goliath oud - fl. 100, nr. 19. Jemes - fl. 500, nr. 26. Aero ongeneeselijk - fl. 000, ...

Met andere woorden soms nog wel grappig om te lezen en natuurlijk een schat aan informatie voor mij. Juij, al moet ik een andere schat aan info (in een ander archief) aan mijn neus voorbij laten gaan omdat het niet voor het publiek toegankelijk is wegens de lamentabele fysische toestand waarin het materiaal zich bevindt. Pas als de welbepaalde instelling alles gedigitaliseerd heeft (binnen een jaar of 5??) is het terug voor het publiek toegankelijk. Helaas heb ik via een artikel wel de inventaris gezien en weet ik dat het dus nuttig had geweest. Gelukkig is het correspondentie en hoop ik dat de antwoorden op de brieven wel nog in Nederland voor mij in het archief zullen zitten. Maar dat weet ik pas als ik terugkom.

Mijn verjaardag

En dit hebben mijn kotgenoten in elkaar gestoken voor mijn verjaardag. :)